Coś .......

Mam nadzieję, że już przed wiosną nie będziemy musieli takich widoczków jak powyżej oglądać, bo nie wiem jak Wy, ale ja już mam dość mrozów, śniegów i czego tam jeszcze związanego z zimą.
Długo nie odzywałam się, bo miałam trochę kłopotów z netem, ale na razie działa, a o tempie jego działania lepiej nie mówić. Jak to się mówi, coś za coś. Jak się chce mieszkać prawie w lesie, to nie można mieć pretensji o utrudniony dostęp do łączy cywilizacyjnych. Ale ja i tak wolę istnieć tam gdzie jestem.
Jako, że mam swój warsztacik, to ostatnio bardzo lubię w nim przebywać. Popołudniami i wieczorami tworzę szydełkowe COŚ, a później powstają z tego różne dziwne rzeczy. A że dzięki Wam wyobraźnia moja działa w zastraszającym tempie, to wychodzą z tego różne takie. I szkoda tylko, że nie można tego przełożyć na tempo powstawania niektórych prac.
A oto moje COSIE, tematycznie związane z nadchodzącymi świętami.
W wersji roboczej.

A po wariacjach twórczych

Dodatkowo ostatnio zgrzytałam też z moim łucznikiem. Co prawda sędziwy już jest i ma prawo do swoich humorków, co wielkodusznie wybaczam, ale najważniejsze, że tworzy to co ja mu pod stopkę podsunę. W związku z tym powstało małe stadko tulanek różnej maści i wielkości. Między innymi:
1. Coś dziwnego, coś bardzo długiego ( 95 cm ), coś co mi nie chciało zmieścić się w kadrze aparatu w całości.Pomimo oporów jakoś udało mi się go złapać, a prezentuje się tak.
Czekając w kolejce na zapchanie brzusia.

I jako gotowe coś, które próbuję złapać w kadr.

2. Coś malutkiego i coś mięciutkiego, akurat do tulania dla maluszka w dwóch wersjach:
guziczkowej i łapkowej

3. Cosie, żeby tak całkiem nie wyjść z wprawy króliczkowej, takie oto cudaczki.

W wersji męskiej, dzieciątko założyło królisiowi inaczej czapeczkę i muszę przyznać, że wygląda całkiem nieźle.

Natomiast w wersji damskiej wygląda tak.

Na razie muszę kończyć, bo brakuje mi trochę czasu, a jutro mam ważny dzień. Ale o tym napiszę przy następnym spotkaniu.
Pozdrawiam cieplutko Aśka.